Σε δήλωσή του ο Βαγγέλης Γκίνης, φωτογράφος στην Ελευσίνα, αναφέρει τα εξής:
«Πριν τέσσερα χρόνια στήριξα κι εγώ τη λογική του μικρότερου κακού, της διαφορετικής διαχείρισης του συστήματος. Γρήγορα απογοητεύτηκα... Κατάλαβα τελικά πως ένα σύστημα άδικο στον πυρήνα του δεν εξανθρωπίζεται, μόνο ανατρέπεται.
Κατάλαβα πως ο ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε ως ανάχωμα του συστήματος και φυσικά έγινε ο καλύτερος υπηρέτης του.
Κομβικό σημείο για μένα ήταν το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος σήκωσε ολομόναχο στις πλάτες του το βάρος της αγωνιστικής ανασύνταξης του λαού και εκεί που όλοι οι υπόλοιποι τον ωθούσαν σε βαθύτερες αυταπάτες, το ΚΚΕ παρέμεινε η δύναμη που φώτιζε το μέλλον, χωρίς να λογαριάζει κανένα εκλογικό κόστος.
Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα πραγματικά τι σήμαινε η φράση "παρακαταθήκη για τους αγώνες του μέλλοντος".
Είμαι σίγουρος πως παρόμοια συμπεράσματα με τα δικά μου έχουν βγάλει κι άλλοι και σε αυτούς απευθύνω το πιο ισχυρό κάλεσμα. Τέρμα στην απογοήτευση, τέρμα στην οπισθοχώρηση, ήρθε η ώρα να βγούμε μπροστά και με το ΚΚΕ ισχυρό να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει.
Κόκκινη ψήφος παντού λοιπόν και στη "Λαϊκή Συσπείρωση" Ελευσίνας - Μαγούλας με υποψήφιο δήμαρχο τον Κωνσταντίνο Κώνστα».
Έχουν ενδιαφέρον οι προεκλογικές περίοδοι. Περισσότερο όμως για όσους θυμούνται όλες τις επαναλήψεις του ίδιου έργου χρόνια τώρα. Είναι μια περίοδος ομαδικής ευφορίας.
Οι γούβες θα κλείσουν, οι σκούπες θα ξεσαλώσουν οι υποσχέσεις θα πάνε σύννεφο.
Οι συμβασιούχοι θα μονιμοποιηθούν (για άλλη μια φορά). Οι άνεργοι θα βρουν δουλειά. Τα μοσχοαναθρεμμένα θα έρθουν κοντά στη μανούλα αντί να κρυολογήσουν μακριά στα χιόνια.
Οι τουρίστες θα πλημμυρίσουν την πόλη και εμείς θα πλουτίσουμε. Η επένδυση στον πολιτισμό θα κοιμίσει την δυσφορία για τις καμινάδες που ντουμανιάζουν ανεξέλεγκτα ως εφιαλτικό ντεκόρ, τη θάλασσα που δε χαιρόμαστε, τις ασθένειες που απειλούν τη ζωή μας και τους γιατρούς στις δημόσιες δομές που είναι είδος προς εξαφάνιση.
Μετά τα χαμόγελα, τα ταξίματα και τις ζεστές χειραψίες θα μείνει ως σταθερά η μπόχα. Ευτυχώς που υπάρχει και εκείνο που μπορείς να ακουμπήσεις χωρίς να πέσεις και χωρίς να απογοητευτείς μόνο και μόνο γιατί είσαι και συ κομμάτι του, είσαι ένα γρανάζι που βοηθάς να κινηθεί κάτι μεγάλο, χωρίς αυταπάτες ότι κάποιος θα κάνει τη δουλειά για σένα. Λαϊκή Συσπείρωση λοιπόν.
Μαίρη Χρυσογονίδη