Συγκέντρωση και διαδήλωση για την υγεία των λαϊκών οικογενειών

Συγκέντρωση στην πλατεία Λαού στην Ελευσίνα και μαχητική διαδήλωση στους κεντρικούς δρόμους της πόλης πραγματοποίησαν, την Τρίτη 9 Απρίλη, εργαζόμενοι και κάτοικοι της περιοχής, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Σωματείου Εργαζομένων «Θριάσιου» Νοσοκομείου, του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Ελευσίνας, Μάνδρας, Μαγούλας, του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Ελευσίνας, Ασπροπύργου, Μάνδρας - Ειδυλλίας, του Παραρτήματος Ελευσίνας του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, του κλαδικού Σωματείου Ενέργειας, της Α' ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής, του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Δυτικής Αττικής, του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Δυτικής Αττικής, του Συλλόγου Εργατικών Κατοικιών Μάνδρας και του Συλλόγου Γυναικών Ελευσίνας.

Βασικά αιτήματα της κινητοποίησης, στην οποία συμμετείχε επίσης αντιπροσωπεία του Σωματείου Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Ελευσίνας, είναι:

• Λήψη όλων των μέτρων για την ασφάλεια εγκαταστάσεων, την πρόληψη εργατικών ατυχημάτων, ατυχημάτων μεγάλης έκτασης και επαγγελματικών ασθενειών. Ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς.
• Στελέχωση του Κέντρου Υγείας Ελευσίνας με μόνιμους γιατρούς και προσωπικό. Ένταξη της ΤΟΜΥ Ελευσίνας στον οργανισμό του Κέντρου Υγείας, με μόνιμη κρατική χρηματοδότηση. Μονιμοποίηση των εργαζομένων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
• Να ενισχυθεί με μόνιμο προσωπικό το ΘΡΙΑΣΙΟ Νοσοκομείο και να εξασφαλιστεί πλήρης κρατική χρηματοδότηση. Μονιμοποίηση των εργαζομένων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
• Να δημιουργηθούν Κέντρα Υγείας πλήρως στελεχωμένα και εξοπλισμένα σε Μάνδρα και Μαγούλα. Να λειτουργήσει Περιφερειακό Ιατρείο στις Εργατικές Κατοικίες Μάνδρας.
• Κατάργηση κάθε πληρωμής για εξετάσεις, θεραπείες, φάρμακα και υγειονομικό υλικό.

Τη συγκέντρωση άνοιξε ο Ν. Αγγελόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων, ενώ μίλησαν επίσης ο Α. Ταμπουρατζής, εκ μέρους του κλαδικού Σωματείου Ενέργειας, η Σ. Γλυκερία, πρόεδρος του Συλλόγου Εργατικών Κατοικιών Μάνδρας και η Ε. Χόνδρου, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Ελευσίνας, Ασπροπύργου, Μάνδρας - Ειδυλλίας.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Μανώλης Βαρδαβάκης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων «Θριάσιου» Νοσοκομείου, που ξεκίνησε εκφράζοντας τη συμπαράσταση των συγκεντρωμένων «στους δεκάδες επικουρικούς γιατρούς, μέσω ΕΣΠΑ, που είναι δύο μήνες απλήρωτοι, στους επικουρικούς και συμβασιούχους συναδέλφους του Κέντρου Υγείας και της Τοπικής Μονάδας Υγείας Ελευσίνας που καθυστερούν συστηματικά οι πληρωμές τους, στους εργαζόμενους στο Κέντρο Κοινότητας Ελευσίνας που με ευθύνη της δημοτικής και περιφερειακής αρχής είναι απλήρωτοι από το Σεπτέμβριο 2018, αλλά και στους χιλιάδες ανέργους και απλήρωτους της περιοχής μας που αντιμετωπίζουν πρόβλημα καθημερινής επιβίωσης.

Γιατί ο αγώνας για την υπεράσπιση της υγείας του λαού είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον αγώνα για μέτρα ανακούφισης των χιλιάδων λαϊκών οικογενειών που στην περιοχή μας και πανελλαδικά δυσκολεύονται ή και αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες σε φαγητό, φάρμακα, ρεύμα, νερό, θέρμανση».

Αναφέρθηκε ότι σκοπός της κινητοποίησης είναι ότι «δεν ανεχόμαστε, να ζούμε και εργαζόμαστε σε μια περιοχή, με έντονη περιβαλλοντική μόλυνση, όπου τα "εργατικά ατυχήματα" είναι σχεδόν καθημερινά και οι επαγγελματικές ασθένειες "θερίζουν" και οι δημόσιες μονάδες Υγείας να μην μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μας, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούμαστε, να κινδυνεύει η υγεία μας ή να αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε για υπηρεσίες Υγείας που έχουμε ανάγκη και δικαιούμαστε.

Δεσμευόμαστε ότι η σημερινή κινητοποίηση είναι η αρχή, δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να στελεχωθεί με μόνιμους γιατρούς και προσωπικό τα Κέντρο Υγείας και η Τοπική Μονάδα Υγείας Ελευσίνας, να ενισχυθεί με μόνιμο προσωπικό και πλήρη, επαρκή κρατική χρηματοδότηση το ΘΡΙΑΣΙΟ Νοσοκομείο, να δημιουργηθούν Κέντρα Υγείας, πλήρως στελεχωμένα και εξοπλισμένα στη Μάνδρα και τη Μαγούλα, να λειτουργήσει Περιφερειακό Ιατρείο στις εργατικές κατοικίες.

Άλλωστε, εμείς, το ξέρετε καλά, δεν χαϊδεύουμε αυτιά, δεν καλλιεργούμε αυταπάτες. Λέμε ξεκάθαρα ότι για να μπορέσουμε να έχουμε αποτελέσματα, ο αγώνας θα είναι σκληρός και δύσκολος.

Απαιτείται πρώτα από όλα ο αγώνας να γίνει υπόθεση των υγειονομικών και των λαϊκών οικογενειών της ευρύτερης περιοχής. Αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης. Με πολύμορφες κινητοποιήσεις, από την πιο απλή που μπορεί να είναι η συλλογή υπογραφών κατοίκων μέχρι τις πιο προχωρημένες και δυναμικές μορφές».

Συνέχισε ότι «για να παλέψουμε μαζί, δεν ζητάμε ως προαπαιτούμενο από κανένα εργαζόμενο ή κάτοικο να συμφωνήσει σε όλα μαζί μας, του ζητάμε όμως να μη δεχθεί να θυσιάσει την υγεία του, την υγεία των παιδιών του, την υγεία συνολικά των λαϊκών οικογενειών για να σωθούν και να εξασφαλισθούν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Γιατί η θωράκιση της επιχειρηματικής κερδοφορίας είναι ο λόγος που στους δεκάδες εργασιακούς χώρους της περιοχής, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα τα μέτρα για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και τους δήμους, όπως αποδεικνύεται από τους πρόσφατους θανάτους εργαζομένων σε Ασπρόπυργο και Ελευσίνα, όπου, με ευθύνη των αντίστοιχων δημοτικών αρχών, παραβιάζεται συστηματικά ακόμη και η σχετική νομοθεσία. Όπως, αντίστοιχα ανύπαρκτες είναι και οι υπηρεσίες σχολικής υγείας για τους εκατοντάδες μαθητές στα σχολεία της περιοχής.

Αντίστοιχα, ουσιαστικά ανύπαρκτος είναι ο σχεδιασμός για την πρόληψη βιομηχανικών ατυχημάτων μεγάλης κλίμακας, σε μια περιοχή που βρίσκεται κυριολεκτικά ανάμεσα σε δύο διυλιστήρια, όπου κατοικίες συνυπάρχουν δίπλα δίπλα με βιομηχανίες με επικίνδυνες δραστηριότητες.

Ανεπαρκέστατα ή και ανύπαρκτα, παρά τις πρόσφατες μεγάλες καταστροφές, παραμένουν τα έργα αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης. Δεν υλοποιούνται γιατί αποτελούν κόστος, χωρίς προσδοκώμενα κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους. Γεγονός, που σε συνδυασμό με την ταχύτατη υλοποίηση έργων και υποδομών που υπηρετούν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο της περιβόητης "ανάπτυξης" που διαφήμιζαν κυβέρνηση - Περιφέρεια και δήμοι της περιοχής στο πρόσφατο Αναπτυξιακό Συνέδριο για τη Δυτική Αττική.

Ενώ και η προωθούμενη ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων σε ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και ΕΛΠΕ θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο χιλιάδες λαϊκές οικογένειες στο να εξασφαλίζουν ρεύμα, νερό και θέρμανση και θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη συντήρηση και ασφάλεια εγκαταστάσεων, στην ποιότητα του νερού και στα δικαιώματα των εκεί εργαζομένων.

Ίδιες όμως είναι οι αιτίες για τα προβλήματα στην υγειονομική περίθαλψη και τις ελλείψεις στις δημόσιες μονάδες Υγείας στην περιοχή μας και πανελλαδικά.

Ας αναλογιστούμε γιατί, για παράδειγμα, χιλιάδες χρόνιοι πάσχοντες και ανάπηροι δυσκολεύονται ή και αδυνατούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους την ίδια στιγμή που οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες έχουν τεράστια κέρδη και κάνουν εξαγωγές φαρμάκων αξίας εκατ. ευρώ;

Γιατί περικόπτονται συνεχώς οι παροχές στους ανάπηρους και τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και τα δημόσια κέντρα αποκατάστασης και τα σχολεία και μονάδες Ειδικής Αγωγής είναι λιγοστά και υποβαθμισμένα ενώ τα αντίστοιχα ιδιωτικά συνεχώς αυξάνονται;

Γιατί ενώ υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι υγειονομικοί, που πολλοί αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, στο Κέντρο Υγείας Ελευσίνας λείπουν γιατροί βασικών ειδικοτήτων και νοσηλευτικό προσωπικό, στη Τοπική Μονάδα Υγείας Ελευσίνας υπάρχει μόνο γενικός γιατρός, αποσπασμένος από το Κέντρο Υγείας Ελευσίνας ενώ πολλοί από τους εργαζόμενους είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με πετσοκομμένα δικαιώματα και με καθυστερήσεις στην πληρωμή τους; Αποτέλεσμα των ελλείψεων είναι να μην καλύπτονται οι ανάγκες μας και πολύ περισσότερο να μην μπορεί το Κέντρο Υγείας να ανταποκριθεί στο σκοπό του που πρέπει να είναι η πρόληψη και προαγωγή της υγείας, με έμφαση στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς;

Γιατί στη Μαγούλα και στις εργατικές κατοικίες της Μάνδρας δεν υπάρχει καμία κρατική μονάδα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ενώ στη Μάνδρα, με χιλιάδες μόνιμους κατοίκους και εργαζόμενους, υπάρχει μόνο ένα Περιφερειακό Ιατρείο που λειτουργεί δύο πρωινά την εβδομάδα με μία νοσηλεύτρια και ένα γιατρό που μετακινείται από το Κέντρο Υγείας Ελευσίνας;

Γιατί λείπουν δεκάδες γιατροί, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό από το ΘΡΙΑΣΙΟ Νοσοκομείο, όπως επιβεβαιώνεται και από τα επίσημα στοιχεία, με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση για τους υγειονομικούς, την ταλαιπωρία για τους ασθενείς και να δυσκολεύεται η παροχή υπηρεσιών Υγείας υψηλού επιπέδου;

Γιατί ενώ η κυβέρνηση και οι συνδικαλιστές της πανηγυρίζουν για δήθεν χιλιάδες προσλήψεις, τα επίσημα στοιχεία από την απογραφή του ανθρώπινου δυναμικού στο Δημόσιο αποδεικνύουν ότι οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού δεν καλύπτουν ούτε τις συνταξιοδοτήσεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το 2018 που δεν προκηρύχθηκε ούτε μία θέση μόνιμου προσωπικού για να αντικαταστήσει τους 300 γιατρούς και 1.200 υπόλοιπους υγειονομικούς που συνταξιοδοτήθηκαν το ίδιο έτος;

Γιατί ο πρώτος "μεταμνημονιακός", όπως τον διαφημίζουν, προϋπολογισμός για το 2019, μειώνει, για άλλη μια χρονιά, την κρατική χρηματοδότηση για τα δημόσια νοσοκομεία κατά 65 εκατ. ευρώ ενώ διατηρεί την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των συνταξιούχων για υγειονομική περίθαλψη κατά 780 εκατ. ευρώ και αυξάνει τη φοροληστεία των λαϊκών οικογενειών κατά 1 δισ. ευρώ.

Συνολικά την τριετία 2017-2019 μειώθηκε η κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία κατά 414 εκατ. ευρώ ενώ διατηρούνται και αυξάνονται οι επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές εκατοντάδων εκατ. ευρώ στους επιχειρηματικές και δαπανώνται κάθε χρόνο 4 δισ. ευρώ για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Στο ΘΡΙΑΣΙΟ Νοσοκομείο η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε κατά 13 εκατ. ευρώ, από 26 εκατ. το 2017 σε 13 εκατ. το 2018, ενώ αυξήθηκαν τα έσοδα από την "επιχειρηματική δραστηριότητα του νοσοκομείου", δηλαδή τις άμεσες και έμμεσες πληρωμές των ασθενών, από 2,4 εκατ. το 2017 σε 11,9 εκατ. το 2018».

Εξήγησε ότι «η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για υγειονομική περίθαλψη, η διατήρηση των μεγάλων ελλείψεων προσωπικού και η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων εντάσσονται στο σχεδιασμό για λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως "αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες" που θα καλύπτουν το κόστος λειτουργίας με την "πώληση" υπηρεσιών στους ασθενείς και τα ασφαλιστικά ταμεία. Για να μπορούν να αντεπεξέλθουν τα νοσοκομεία, θα πρέπει να έχουν όσο το δυνατό λιγότερο και φθηνότερο προσωπικό, με πετσοκομμένα δικαιώματα.

Aκόμη χειρότερη είναι η κατάσταση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.Αντί για τη δημιουργία Κέντρων Υγείας, πλήρως στελεχωμένων και εξοπλισμένων, με έμφαση στην πρόληψη και προαγωγή της υγείας, η κυβέρνηση "διαφημίζει" τη δημιουργία των ΤΟΜΥ, με ελάχιστο προσωπικό με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Ταυτόχρονα, προωθούν το θεσμό του "οικογενειακού γιατρού", με βασικό, όμως, προσανατολισμό να δυσκολεύουν την πρόσβαση στις δημόσιες μονάδες Υγείας δευτεροβάθμιου επιπέδου και την εφαρμογή αντιεπιστημονικών πρωτοκόλλων, για τη μείωση της ασφαλιστικής κάλυψης για φάρμακα και εξετάσεις.

Στόχος τους είναι η εξοικονόμηση κρατικών κονδυλίων για νέες φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις στους επιχειρηματίες και, φυσικά, να διευκολύνουν την παραπέρα επέκταση της επιχειρηματικής δράσης στους τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας. Να εξασφαλίσουν σίγουρη "πελατεία" και κέρδη στους ιδιοκτήτες ιδιωτικών κλινικών, διαγνωστικών κέντρων και κέντρων αποκατάστασης.

Ξεκαθαρίζουμε ότι η επίθεση στην Υγεία και συνολικά στα δικαιώματα των λαϊκών οικογενειών ξεκίνησε πολύ πριν το χρέος, η ΤΡΟΪΚΑ, το μνημόνιο μπουν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Απόδειξη είναι ότι οι δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και στην περιοχή μας και πανελλαδικά ήταν εξαρχής υποβαθμισμένες, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται οι ανάγκες των λαϊκών οικογενειών και πολλοί να αναγκάζονται να ακριβοπληρώνουν στον ιδιωτικό τομέα.

Απόδειξη είναι, για παράδειγμα, ότι η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης και ελληνικών κυβερνήσεων για το κλείσιμο των δημόσιων ψυχιατρικών νοσοκομείων χρονολογείται από το 1998, πολύ πριν την κρίση, όταν η ελληνική καπιταλιστική οικονομία ήταν στη φάση της ανάπτυξης.

Συνολικά, πρόκειται για μέτρα που είναι κυριολεκτικά "θανατηφόρα" για τους εργαζόμενους, αναγκαία όμως για να διασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων της Ελλάδας και της ΕΕ στο διεθνή ανταγωνισμό. Ειδικά σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού, η εξασφάλιση ικανοποιητικής κερδοφορίας των ομίλων επιβάλλει το τσάκισμα των μισθών και των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους εργαζόμενους.

Θέλουν να γίνουμε συνολικά οι εργαζόμενοι πιο φθηνοί, πιο υποταγμένοι, για να ξαναρχίσει η "ανάπτυξη" πάνω στα συντρίμμια των δικών μας δικαιωμάτων.

Γι' αυτόν το λόγο παίρνουν παρόμοια μέτρα, συντονισμένα, σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είτε έχουν μνημόνια είτε όχι. Είτε έχουν χρέη και ελλείμματα είτε όχι. Είτε είναι στο ευρώ είτε έχουν διατηρήσει το εθνικό τους νόμισμα.

Όσο για τις μίζες και τη διαφθορά, που συχνά την εμφανίζουν ως αιτία των προβλημάτων, και βέβαια υπάρχουν και είναι μάλιστα πολύ διαδεδομένες στον τομέα της Υγείας, όπου οι ασθενείς αναγκάζονται να πληρώνουν τα φακελάκια και βέβαια υπάρχουν και οι κάθε είδους μίζες από τις εταιρείες φαρμάκων, μηχανημάτων και υγειονομικού υλικού.

Αυτά όμως είναι οι συνέπειες της ασθένειας και όχι η αιτία της. Για παράδειγμα, οι μίζες είναι αποτέλεσμα του ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων εταιρειών, για το ποια θα κυριαρχήσει στην αγορά φαρμάκου, που είναι εμπόρευμα και πεδίο κερδοφορίας, αντί να παρέχεται δωρεάν από το κράτος σε όσους έχουν ανάγκη από φαρμακευτική περίθαλψη».

Καταλήγοντας, αναφέρθηκε ότι «το ζήτημα της Υγείας δεν περιορίζεται μόνο στην ύπαρξη ή μη υγειονομικών μονάδων, αλλά είναι ευρύτερο και περιλαμβάνει πρώτα από όλα την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και την πρόληψη, αφορά το περιβάλλον, αφορά το αν οι λαϊκές οικογένειες καλύπτουν τις ανάγκες τους για διατροφή, θέρμανση, ρουχισμό, αφορά τις συνθήκες εργασίας και κατοικίας, τις ανάγκες για ανάπαυση, ελεύθερο χρόνο, συμμετοχή σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.

Επομένως ο αγώνας μας δεν μπορεί να περιοριστεί στη διεκδίκηση στελέχωσης με μόνιμο προσωπικό και πλήρους κρατικής χρηματοδότησης των δημόσιων μονάδων Υγείας.

Πρέπει να διεκδικήσουμε ότι κανένας ασθενής δεν θα αναγκάζεται να κόβει τη θεραπεία του επειδή δεν έχει να πληρώσει για τα φάρμακά του. Να εξασφαλίσουμε ότι καμία λαϊκή οικογένεια δεν θα μείνει χωρίς φαγητό, ρεύμα, νερό, θέρμανση. Ότι δεν θα της πάρουν το σπίτι οι τράπεζες ή η εφορία επειδή δεν μπορεί να πληρώσει.

Χρειάζεται, δηλαδή, να οργανώσουμε άμεσα τον αγώνα για άμεσα μέτρα ανακούφισης για τις λαϊκές οικογένειες. Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Κατάργηση του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου για το πετρέλαιο θέρμανσης. Απαγόρευση των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων πρώτης κατοικίας.

Άλλωστε, ζούμε σε μια χώρα που έχει όλες τις δυνατότητες να αναπτυχθεί και να θρέψει όλα της τα παιδιά. Η Ελλάδα έχει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό που σήμερα το τσακίζει η ανεργία, μορφωμένο επιστημονικό δυναμικό που αναγκάζεται να μεταναστεύσει, τεράστιο αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, κατάλληλο μεσογειακό κλίμα για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, πλεονεκτική γεωγραφική θέση στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων.

Φανταστείτε, για παράδειγμα, τα οφέλη από τη δημιουργία ενός κρατικού φορέα για την έρευνα, παραγωγή και τη διάθεση φαρμάκων, μηχανημάτων και υγειονομικού υλικού. Πόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας θα δημιουργούνταν, πόσο θα ανακουφίζονταν οι ασθενείς με τη δωρεάν χορήγηση φαρμάκων, πόσα θα γλιτώναμε από τις εισαγωγές.

Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, ριζικά διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής, της οικονομίας, της κοινωνίας γενικότερα. Όπου οι παραγωγοί του πλούτου θα είναι και αυτοί που τον απολαμβάνουν. Όπου ο παραγόμενος πλούτος θα αξιοποιείται για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική πρέπει να δυναμώσουν οι λαϊκοί αγώνες. Αγώνες που στρέφονται όχι μόνο ενάντια στο έναν ή στον άλλο αντιλαϊκό νόμο, όχι μόνο ενάντια στη μία ή την άλλη αντιλαϊκή κυβέρνηση, αλλά συνολικά ενάντια στον κοινό μας εχθρό, που είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κράτος τους και η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ που τους στηρίζουν. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να δώσει ελπίδα και προοπτική στους αγώνες μας. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να ανοίξει το δρόμο για να έρθει πιο κοντά η μέρα που ο λαός θα είναι πραγματικός αφέντης στην Ελλάδα, που θα απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει με τη δουλειά τους και σήμερα μας τον κλέβουν μια χούφτα καπιταλιστές. Σε αυτόν το δρόμο σας καλούμε να αγωνιστούμε μαζί».