Παραλία Ελευσίνας

Άρθρο του Νίκου Τσοπελάκη, υποψήφιου δημ. συμβούλου με τη Λαϊκή Συσπείρωση Ελευσίνας - Μαγούλας

....."Οι εργάτες, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι έχουν συνηθίσει να ζουν σε μια εργατούπολη, δίπλα σε εργοστάσια, χαλυβουργίες, ναυπηγεία, τσιμεντοβιομηχανίες, σε διυλιστήρια και εταιρίες υγραερίου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, από τον Σκαραμαγκά μέχρι τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, σε 16 χιλιόμετρα απόσταση, πέρα από το σημείο που είναι στην παραλία του Ασπροπύργου, υπάρχει πρόσβαση στην θάλασσα μόνο σε δύο μικρά κομμάτια, δεξιά και αριστερά από το λιμάνι της Ελευσίνας. Δεν φτάνει που τα ανοιχτά σημεία στην θάλασσα είναι λίγα, τώρα ακόμα κι αυτά ετοιμάζονται να τα παραχωρήσουν στο κεφάλαιο μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.

Χώρια που ο κόλπος της Ελευσίνας έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο καραβιών, χώρια που το λιμάνι της Ελευσίνας, όπως κι αυτό του Ασπροπύργου, παίρνει το δρόμο της ιδιωτικοποίησης, δηλαδή της παραχώρησης σε εφοπλιστές και σε μονοπωλιακούς ομίλους, οι οποίοι κατ' αποκλειστικότητα πλέον, θα εκμεταλλεύονται τις υποδομές και τους εργαζόμενους".

Αυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα από την πρόσφατη ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην πλατεία της Ελευσίνας στην συγκέντρωση της Λαϊκής Συσπείρωσης. Είναι αυτή η πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ και εκατονταετίες (από τις αρχές του περασμένου αιώνα) στην Ελευσίνα και με τον πιο τραγικό τρόπο τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι δημοτικές παρατάξεις λοιπόν στην Ελευσίνα έχουν αναλωθεί σε ένα αγώνα δρόμου ποιά και ποιός επικεφαλής θα μετατρέψει την παραλία σε Βαρκελώνη. Αυτά βέβαια δεν είναι καινούργια. Ποιός ξεχνάει τις υποσχέσεις των προκατόχων της σημερινής δημοτικής αρχής για απόδοση των χώρων του ΤΙΤΑΝ στους πολίτες, το master plan του οργανισμού Λιμένος για πλωτό πάρκινγκ (!), τις υποσχέσεις διαχρονικά των Νομαρχών και Περιφερειαρχών για πάρκο στην Πυρκάλ, για την άμεση απομάκρυνση των διαλυτηρίων ΣΑΒΒΑ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ και άλλα πολλά. Και σήμερα δεν λένε τίποτε διαφορετικά. Υποσχέσεις, ευχολόγια άντε και κάποιες φρούδες ελπίδες στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα, το νέο φετίχ των συνδυασμών πλην Λαϊκής Συσπείρωσης (αυτοί είναι μάλλον παλιομοδήτες και δεν γουστάρουν τον Ευρωπαϊκό κοσμοπολιτισμό!) .

Τίθενται όμως δύο βασικά ερωτήματα:

1) Γνωρίζουν ή δεν γνωρίζουν ότι όλο το παραλιακό μέτωπο είναι "ιδιοκτησία" του Οργανισμού Λιμένα Ελευσίνας (ΟΛΕ); Φυσικά και το γνωρίζουν. Και γνωρίζουν πολύ καλά ότι στο βωμό του κέρδους μια ανώνυμη εταιρεία το μέγιστο αγαθό που είναι η θάλασσα και η παραλία το έχει μετατρέψει σε εμπόρευμα. Η σημερινή κυβέρνηση, όπως οι προκάτοχες φρόντισαν με νόμους να δεσμεύσουν το παράκτιο μέτωπο αδιαφορώντας για την υγεία και την διασκέδαση των κατοίκων του Θριασίου Πεδίου. Και ακόμα δεν έχουμε δει τα χειρότερα, δεν έχουμε δει τα κοντέινερ της COSCO να κοσμούν το παράκτιο μέτωπο. Ιδιωτικοποιήσεις εν όψει βέβαια. Που λοιπόν θα γίνουν οι περίφημες αναπλάσεις;

2) Γνωρίζουν ή δεν γνωρίζουν πως ότι εφάπτεται της Παραλίας ανήκει σε ιδιώτες και στις τράπεζες; Φυσικά και γνωρίζουν ότι ο ΚΡΟΝΟΣ ανήκει σε εφοπλιστή, η ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ στις τράπεζες, ο ΤΙΤΑΝ στους Κανελλόπουλους, η ΠΥΡΚΑΛ στα ΕΛΠΕ. Τίποτα δεν ανήκει στο Δήμο τίποτα δεν είναι κρατικό. Σ αυτό συνέβαλαν οι δημοτικές αρχές που υπέγραψαν και με τα δύο χέρια την πολεοδόμηση του ΚΡΟΝΟΥ, την καταστροφή του πάρκου του ΙΡΙΣ, την επιστροφή του αναψυκτηρίου της παραλίας στον ΟΛΕ, την κατασκευή της βάσης του Λιμενικού, την παραχώρηση του χώρου μπροστά από τον ΚΡΟΝΟ. Τώρα Οι "παραχωρήσεις" οι "δωρεές" και τα δώρα των βιομηχάνων και των τραπεζών μόνο σαν κακόγουστο αστείο ακούγονται. Νομίζω και οι φρόνιμοι ταγοί της Πολιτιστικής πρωτεύουσας δύσκολα θα τολμήσουν να επενδύσουν σε ξένο αχυρώνα.

Τα πράγματα εδώ στην Ελευσίνα ήταν πάντα δύσκολα, αφού σε αυτή την πόλη έστησαν τις ναυαρχίδες τους εφοπλιστές και βιομήχανοι. Ότι κερδήθηκε, κερδήθηκε μετά από αγώνες των εργαζομένων, των κατοίκων έχοντας την συμπαράσταση προοδευτικών δημοτικών συνδυασμών. Ούτε η "Ευρώπη" θα σώσει την Παραλία, ούτε οι κυβερνήσεις που την κατέστρεψαν, ούτε οι "πολιτισμένοι" βιομήχανοι, ούτε οι νέοι σωτήρες που εμφανίζονται παραμονές των εκλογών.

Υ.Γ.

Στο τελευταίο φυλλάδιο της Ενεργής Συμπολιτείας φιγουράρουν δύο (από τις τρεις) φωτογραφίες με συνθήματα υπέρ της απελευθέρωσης της παραλίας που καμία σχέση δεν έχουν με δημοτικές παρατάξεις. Η μία είναι ενός περιοδικού που πλέον δεν εκδίδεται και που τα πέντε μέλη της συντακτικής επιτροπής ουδεμία σχέση είχαν με την Ενεργή συμπολιτεία που άλλωστε τότε το 2002 δεν υπήρχε. Η δεύτερη ένα σύνθημα για τη σωτηρία του πάρκου του ΙΡΙΣ της Επιτροπής Παραλίας του 2005 αποτελούμενη από 32 μέλη, που μόνο δύο είναι σήμερα υποψήφιοι με την συγκεκριμένη παράταξη. Φυσικά ούτε τότε υπήρχε Ενεργή Συμπολιτεία. Κι επειδή το ράσο δεν κάνει τον παπά, ένας εκ των ομιλητών στην τελευταία εκδήλωση της Ενεργής Συμπολιτείας, τότε αντιδήμαρχος, ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος και του περιοδικού και της Επιτροπής και αυτός που έβαλε πλατειά φαρδιά την υπογραφή του για την ολέθρια καταστροφή του Πάρκου του ΙΡΙΣ και της καταστροφικής πολεοδόμησης και κατακερματισμού του ΚΡΟΝΟΥ προς όφελος του εφοπλιστή. Αυτά για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να γνωρίσουν οι νεώτεροι πως φτάσαμε στο σημερινό χάλι της παραλίας, που τώρα όλοι προσδοκούν ψήφους στο όνομά της.

Τσοπελάκης Νίκος