Ανακοίνωση με αφορμή την έναρξη της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας ‘2023

Η ώρα της πολυξακουσμένης και πολυδιαφημισμένης έναρξης της πολιτιστικής πρωτεύουσας(ΠΠ'23) έφτασε. Στις 4 Φλεβάρη VIP πολιτικά πρόσωπα αλλά και επισκέπτες θα παρακολουθήσουν τα δρώμενα της έναρξης. Πλάι σε αυτούς, κάποιος μικρός αριθμός κατοίκων της πόλης, μιας και η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν κατάφερε να αποκτήσει το πολυπόθητο δελτίο εισόδου και θα παρακολουθήσει με τα «κιάλια» την έναρξη! Ακόμα και όσοι πρόλαβαν ένα από αυτά τα δελτία, χρειάστηκαν να περιμένουν για ώρες στις ουρές! Ο αποκλεισμός του λαού της πόλης, ο οποίος ίσχυε καθ' όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας και του σχεδιασμού της Π.Π., επιβεβαιώνεται έτσι με τον πιο τρανταχτό τρόπο. Τα φώτα της τελετής έναρξης θα σβήσουν το βράδυ της Κυριακής 5 Φλεβάρη και το μόνο καλλιτεχνικό δρώμενο που θα έχει μείνει, θα είναι «ο χορός των εκατομμυρίων» που ξοδεύτηκαν.

Το σύνολο των δαπανών της διοργάνωσης θα ξεπεράσουν το αμύθητο ποσό των 25 εκατ. Ευρώ, εκ των οποίων τα 8,6 εκ. από τα ταμεία του δήμου και αντίστοιχο ποσό από την περιφέρεια. Χρήματα ακόμη θα δοθούν και από το ταμείο ανάκαμψης, το υπερμνημόνιο που βαραίνει το σύνολο των λαών της Ευρώπης. Ο πολιτισμός είναι ένα πανάκριβο εμπόρευμα με μεγάλο κόστος στις «πλάτες» του λαού, ένα εμπόρευμα που πωλείται και αγοράζεται στις τιμές που ορίζει μία κάστα «ειδικών», ιδρυμάτων, γκαλερί, χορηγών και μάνατζερ. Είναι επίσης ο πολιτισμός της επαγγελματικής εξουθένωσης, με ωράρια λάστιχο, εντατικοποίηση και ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Αλλά τι μένει τελικά απ' όλα αυτά;

Παρά τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν από την προηγούμενη και την παρούσα δημοτική αρχή, την Περιφέρεια, τις κυβερνήσεις και τους εκπροσώπους της στην περιοχή, η πλειοψηφία των εκδηλώσεων θα πραγματοποιηθούν είτε σε υπαίθριους ή σε χώρους που νοικιάζονται με επιπλέον κόστος για την διαμόρφωση τους. Οι ελάχιστες υποδομές είναι ημιτελείς και με αβέβαιη την μελλοντική τους χρήση για την κάλυψη των πολιτιστικών αναγκών του λαού που ζει στην πόλη μας. Το εργατικό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει, τα όποια κτίρια παραδοθούν ολοκληρωμένα, να μετατραπούν σε κέντρα πολιτισμού που θα φιλοξενούν δραστηριότητες συλλόγων, φορέων και άλλες εκδηλώσεις. Να μη δούμε ξανά τη συνήθη πρακτική που ζήσαμε μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων ή άλλων Πολιτιστικών Πρωτευουσών, όπου αθλητικοί χώροι και άλλες πολιτιστικές εγκαταστάσεις εγκαταλείφθηκαν ή παραδόθηκαν για ιδιωτικά συμφέροντα.

Αυτό που μένει επίσης είναι ότι ενώ ξοδεύεται με μεγάλη ευκολία πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ μόνο για την τελετή έναρξης, ο λαός της Ελευσίνας συνεχίζει:

• Να στερείται βασικές υποδομές όπως έργα αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής θωράκισης, έργα αποχέτευσης, μέτρα για την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, μέτρα για την αντιμετώπιση ενός πιθανού βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης.
• Να βλέπει το παραλιακό μέτωπο «από μακριά» και σε άθλια κατάσταση αφού δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπλασης προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να παρακολουθεί και τα σχέδια Κυβέρνησης και Οργανισμού Λιμένος Ελευσίνας για διακίνηση LNG και άλλων επικίνδυνων φορτίων απέναντι από τον Κρόνο, για αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου ακόμα και για Νατοϊκούς σκοπούς!
• Να βλέπει γύρω του τεράστιες εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας (διυλιστήρια, εγκαταστάσεις υγραερίου, φυσικού αερίου), αλλά ταυτόχρονα να μην μπορεί να ζεσταθεί και να τρομάζει να ανοίξει το λογαριασμό του ρεύματος!
• Να αντιμετωπίζει τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό στις δημόσιες μονάδες υγείας της περιοχής όπως στο Θριάσιο νοσοκομείο και στο Κέντρο Υγείας Ελευσίνας.

Αυτό που μένει είναι εφήμερες, πολυδάπανες εκδηλώσεις, χωρίς καμία ουσιαστική δική του συμμετοχή, χωρίς καμία προσπάθεια να καλλιεργηθεί η καλλιτεχνική, η νεανική δημιουργία. Ακόμα και ορισμένες ομάδες που δημιουργήθηκαν ή συμμετείχαν με τον ένα ή τον άλλο στα πλαίσια των εκδηλώσεων, το σίγουρο είναι ότι το μεράκι και η αγάπη τους για τον πολιτισμό και τις τέχνες δεν θα βρουν την παραμικρή υποστήριξη μόλις "πέσουν τα φώτα" της ΠΠ'23.

Αυτό που μένει είναι ένα άθροισμα εκδηλώσεων, θεαμάτων εντελώς αποκομμένο από όσα συμβαίνουν γύρω μας, αποστασιοποιημένο δηλαδή από όσα διαμορφώνουν τις συνθήκες της ζωής των ανθρώπων. Άλλωστε αυτή είναι η τέχνη που παράγεται και προάγεται από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Ο πολιτισμός όμως που θέλουμε εμείς και για τον οποίο αξίζει να παλέψουν σήμερα οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες της Ελευσίνας, ο λαός συνολικά, είναι αυτός που καλλιεργεί τις αξίες της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας.

Είναι ο πολιτισμός και η τέχνη που μας εμπνέουν να παλέψουμε για μια καλύτερη ζωή σύμφωνα με τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες και τις δυνατότητες που έχει δημιουργήσει η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης.